Sydney (16 en 17 juli)

Hey mates,

Ons appartement in Sydney is enorm. We hebben een heus penthouse op de 13e verdieping. Het heeft een keuken, een wasruimte (met wasmachine en droger),woonkamer op de begane grond en via een trap ga je naar de benedenverdieping voor de 2 slaapkamers en de 2 badkamers.Het uitzicht is over Darling Harbour en is adembenemend.

Zodra we geïnstalleerd zijn, gaat Steef met de kids zwemmen in het binnenzwembad en plof ik heerlijk op de bank om mijn blog over de Blue Mountains te schrijven. Na een klein halfuurtje schrik ik op als het alarm afgaat. In eerste instantie denk ik dat het geluid van buiten komt, maar dan klinkt ineens de stem van de hotelmanager, dat er een emergency is en dat iedereen zich naar de dichtsbijzijnde nooduitgang moet begeven om daar op verdere instructies te wachten. Damn das schrikken!
Binnen een minuut vul ik een rugzak met: de paspoorten, onze map met alle reisdocumenten, de telefoons, een adapter, de portemonnees, de creditcards, de bril van Isa en het horloge en de ringen van Steef en begeef ik me naar de dichtsbijzijnde uitgang.
Zodra ik daar aankom , verandert het alarm en krijgen we daadwerkelijk de opdracht op tot evacuatie over te gaan. Samen met een heleboel andere mensen loop ik alle 13 etages zo snel mogelijk naar beneden en probeer ik me in veiligheid te brengen.Ik weet dat Steef en de kids allang buiten zullen staan, aangezien het zwembad op de eerste verdieping zit en ik hoop maar dat het loos alarm blijkt te zijn.

Zodra ik buiten ben, zoek ik Steef en de kids. Die staan deels in hun zwemkleding en met badhandoeken om voor het hotel op de stoep. Zodra ik ze zie, begin ik ineens te trillen van de adrenaline. Gelukkig, we zijn allemaal in veiligheid.
Onze kleine meid is zo geschrokken, dat ze helemaal overstuur is en ik kan aan de gezichten van de jongens zien, dat ze het ook spannend vonden, maar zoals grote jongens zijn, laten ze niets merken en praten ze er heel nonchalant over. Stoertjes!
In de rugtas zit nog wat fruit en dat eten we op straat maar op, omdat we geen idee hebben hoelang het allemaal zal gaan duren.
Na een half uur mogen we weer terug het hotel in. Isa durft eerst niet, maar als ze ziet dat wij er vertrouwen in hebben, wordt ze rustiger.

Eenmaal weer in het appartement gaan de heren douchen en praat ik met Isa nog even na. Even is ze heel boos op me, want ik had overal aan gedacht behalve aan haar knuffel en die had misschien wel dood kunnen gaan! Sorry meissieen ach wat isze dan ineens nog klein. Gelukkigis de boosheid snel over.

Als we 's avonds gaan eten bij het Hard Rock Cafe in Darling Harbour moet de knuffel mee en nemen we de rugtas ook maar mee. Better safe than sorry...

De volgende morgen is het stralend weer in Sydney en kunnen we eindelijk een korte broek en T-shirt met korte mouwe aan. Joepie!
We ontbijten in het winkelcentrum van Darling Harbour met lekkere broodjes, koffie en Icetea. Haha
Daarna lopen we naar de VVV om de kaarten voor de hop-on-op-off-bus te kopen. Helaas moeten we ruim een half uur wachten voordat de bus er is, maar hij brengt ons daarna snel naar the Rocks, de oudste wijk van Sydney, aan de voet van de Harbour Bridge.
We bekijken de wijk en snuffelen wat in de verschillende boetiekjes. Steef stelt voor om de brug op te lopen en 1 van de pilaren te beklimmen en dat doen we.
Bovenop de pilaar hebben we een prachtig uitzicht over Sydney. Van het vliegveld tot ver voorbij het Opera House kunnen we kijken. Wauw!
Daarna lopen we via the Rocks naar Circular Quay waar we een heerlijk ijsje eten.

Als we bij het Opera House aankomen, blijkt dat we nog ruim een uur op de volgende rondleiding moeten wachten. We besluiten dit niet te doen i.v.m. de koste tijd in Sydney, maar om een stuk door de stad te lopen om nog meer indrukken op te kunnen doen van deze miljoenenstad.
Isa is door het dolle heen als we dan daadwerkelijk echte Uggs voor haar kopen. Ze wilde ze al een paar jaar heel graag voor de winter hebben, dus hebben we nu 2 vliegen in 1 klap. En Uggs en al winterschoenen.

Als we George Street een heel eind afgelopen hebben, merken we ineens dat het a half 3 is.Time flies....
We besluiten om nog snel naar the Botanic Gardens te gaan en daarna nog maar een keer gebruik te maken van de HOHO-bus. Best zonde dat we het kaartje zo weinig gebruikt hebben, maar er rijden er nu maar zo weinig dat telkens wachten vandaag ook geen optie was.
The Garden is minder indrukwekkend qua bloemen dit keer, dan toen in oktober en dat kan natuurlijk ook niet anders, aangezien het nu winter is, maar de bomen blijven indrukwekkend!!

Als we terug zijn in het hotel is het 16.15 uur en moeten we ons haasten, aangezien we om half 5 met Martin, Sonja en de kids afgesproken hebben. We gaan eten in the Sydney Tower op ruim 250 meter hoogte.De vloer van het restaurant draait, zodat je in 45 minuten rond bent en je de hele stad hebt kunnen zien. Het uitzicht is stunning en het eten lekker, vooral de toetjes.

Onder het genot van een fles wijn halen we samen met Martin en Sonja herinneringen op van de afgelopen week.
Het was super gezellig, we hebben heel veel nieuwe ervaringen opgedaan en het was een mooi avontuur en dan te bedenken dat het nog maar de eerste week van onze vakantie was!

Na het eten lopen we samen terug richting het hotel. De OzzyPotjes slapen in het hotel naast de onze. We drinken in Darling Harbour nog lekker een koffie op de hand en de kids spelen nog even samen in de grote speeltuin.
En dan komt er helaas aan deze geweldige week een eind en moeten we echt afscheid nemen van onze lieve vrienden, oftewel Steefs mate, de vriend van onze boys, de OzzyBBF van Isa en mijn sis...

Lieve Martin, lieve Sonja, lieve Yermo en lieve Lauren, het was een geweldige ervaring om bij jullie te logeren, om jullie vrienden (weer) te ontmoeten, jullie omgeving te leren kennen en om samen in jullie land op vakantie te gaan.

Bedankt voor alle mooie gesprekken, voor jullie adviezen, voor jullie tomeloze energie, voor jullie liefde en geduld ( vooral met mij, de regeltante ;-), maar bovenalles bedankt voor het samen maken van deze sweet memories. Die hebben we mooi "in the pocket" en die neemt niemand meer van ons af!

Dikke kus van ons allemaal!