24 t/m 27 juli Hervey Bay - Fraser Island

Lieve allemaal,

Donderdag 24 juli komen we laat aan bij onze camping in Hervey Bay. We hadden onderweg zo'n trek, dat we eerst nog wat gegeten hebben bij de MacD (met een goedwerkend internet) voordat we naar de camping gingen. Gelijk even contact gehad met thuis via de whatssapp. Fijn!

Als we aankomen bij de camping hebben we mazzel, want de receptie is al gesloten en de avondbewaker, die ook gasten in mag checken, is er nog een klein kwartiertje tot 20.30 uur. Was het al half 9 geweest, dan hadden we niet meer op de camping gemogen. Oef! We krijgen een mooie plek toegewezen (met privé-sanitair) pal tegenover het zwembad en het reuzen springkussen. Het sanitair is mooi en heel schoon en de verdere camping ook.

De kids mogen nog lekker even ravotten, terwijl Steef en ik de rugtassen inpakken voor de komende 2 dagen. We gaan namelijk naar Fraser Island en morgen worden we al om half 8 opgehaald, dus besluiten we vroeg te gaan slapen. Steef en ik zijn heel benieuwd naar Fraser Island en staan nu al te popelen om te gaan, maar eerst maar eens even slapen.

De volgende morgen gaat om half 7 de wekker, maar ik ben al eerder wakker. Ik kleed me aan en maak snel brood voor onze kleine slaapkopjes, want het duurt even voordat ze echt wakker zijn vanmorgen.

De bus is stipt op tijd en brengt ons naar de ferry. Bij onze camping stapt nog een ander Nederlands gezin op en we wisselen wat tips uit. Zij zijn net begonnen met hun reis en gaan via Cairns naar Broom en uiteindelijk zelfs Perth in 6 weken. Ook gaaf. Ze gaan niet met onze tour mee, maar doen een dagtour. Op de ferry gaan ook een heleboel auto's mee en die moeten er acherwaarts oprijden. Je kunt er zo al precies uitpikken wie dit vaker gedaan heeft en wie niet.

De overtocht duurt ongeveer 45 minuten. Steef, Martijn en ik zitten boven op het dek te genieten van het uitzicht en Bram en Isa zitten binnen met de bootkat te spelen; een look a like van Joep (van Mir en Friek).

Als we aankomen op Fraser Island staat onze 4WD bus al klaar en worden we begroet door Warren, onze chauffeur en gids. Ik vind het een bakbeest van een bus, hoog met imposante wielen. Dat belooft nog wat!

Warren is een man van midden 50 , gok ik, en verzorgt al 15 jaar 2-day tours op Fraser. Zelf komt ie oorspronkelijk uit de Blue Mountains en woont hij al 22 jaar in Hervey Bay. Hij vertelt dat het weer vandaag in ieder geval droog met af en toe een zonnetje zal zijn, maar dat er morgen kans op regen is. We zien wel.

Zodra iedereen zit en de gordels vastzitten scheurt hij er vandoor en merken we direct waarom de gordels verplicht zijn! We worden flink door elkaar geschud en hij belooft diegenen, die helemaal achterin de bus zitten, $5 als ze het de 2 dagen volhouden. Tijdens de middagpauze verplaatsen ze al naar voren in de bus. Hahaha.

De kids vinden het ook geweldig in de bus. Warren jakkert met 50km/u over de mulle zandwegen en je hoort de bus regelmatig hard werken. De wielen vinden hun weg en we sjeezen rakelings langs allerlei bomen. Isa vindt het net een achtbaan. Gaaf!

Tijdens het rijden vertelt Warren, gedurende de 2 dagen, veel over de vegetatie en over de geschiedenis van het eiland. We leren waarom the Great Sandy Island nu Fraser Island heet (vernoemd naar James en Eizabeth ( Eliza) Fraser), hoe het toerisme op gang gekomen is, hoe de aboriginals met het eiland omgaan en nog veel meer.

Tijdens het rijden zien we gelijk de grote verschillen in soort bos. Je kunt namelijk goed zien welk deel vroeger gebruikt is voor de houtwinning en welke gebieden niet. Warren wijst ons op een nog ongerept stuk tropisch regenwoud, dat we 's middags nog gaan bezoeken. Hij vertelt met de nodige humor en wacht even als hij merkt dat we nog aan het vertalen zijn voor de kids. Echt super van hem, want we zijn het enige gezin met relatief jonge kinderen in de groep van totaal 25 personen.

Die kids van ons maken deze vakantie echt een enorme sprong m.b.t. de Engelse taal. Het valt me op, dat vooral Isa ineens veel meer begrijpt. De grote lijnen uit Warrens verhalen hebben ze trouwens allemaal feilloos door. Great job kids!

De eerste stop die we maken is bij Lake McKenzie. Dit meer is een zoetwatermeer en is een groot opvangbassin van regenwater. Door de soort grond kan het water niet wegzakken en is het meer ontstaan. Warren geeft ons duidelijke instructies m.b.t. de vele dingo's (geen eten en drinken nuttigen op het strand, maar alleen in de afgeschermde picknickplaatsen) en dan hebben we een uurtje om te gaan en staan waar we willen.

Wij lopen rechtstreeks naar het meer en Isa en Bram springen er gelijk in. Martijn volgt ook al snel.

Het water is kraakhelder en best een beetje fris, maar wel heel lekker na al dat gehobbel. Als de zon er dan ook nog doorkomt, geeft het samen met het spierwitte strand en het blauwe water een geweldig plaatje, zoals je alleen in reisgidsen ziet. Wauw wat mooi is het hier!

Na het zwemmen, vertelt Warren dat we onze lunch moeten verdienen door een wandeling te maken vanaf Central Station. Dit was vroeger het middelpunt van de houtindustrie op het eiland. Warren legt het één en ander uit over de verschillende soorten bomen en Isa mag aan een "gestippelde" boom luisteren, terwijl hij erop slaat. Er klinkt een hol geluid, maar dat is de boom niet. Hij legt uit, dat deze bomen vroeger veel gekapt zijn voor het maken van masten en dat je dus gelijk kunt zien of we ons in een gerept of ongerept stuk natuur bevinden. Hierna brengt hij ons naar het begin van de wandeling door het nog ongerepte tropische regenwoud. Het pad begint bij de Wanggoolba Creek met zo'n helder water, dat je goed moet kijken om het water te zien. Je hoort het namelijk ook niet kabbelen. Warren legt uit, dat het vrij uniek is dat er een echt tropisch regenwoud op Fraser is, want volgens de geleerden kan een tropisch regenwoud eigenlijk niet bestaan op zandgrond, maar het feit dat er een bepaald soort oervaren groeit, heeft bewezen dat het een echt tropisch regenwoud is.

De wandeling is prachtig. We zien veel verschillende soorten planten in veel verschillende soorten groen, van helder fris tot donkergroen. De bomen in het woud zijn enorm en zelfs zo groot, dat ik van een aantal een panoramafoto moet maken, omdat ze er anders niet op passen. Wauw wat een reuzen zijn dit!

Onze lunch hebben we in het Eurong Beach Resort waar we die nacht ook zulen slapen. De eetzaal is groot en niet supergezellig aangekleed, maar alles is er schoon, het personeel erg aardig en het lunchbuffet lekker.

Na de lunch hebben we nog 1 activiteit op het programma, namelijk een wandeling naar Lake Wabby.

Dit was vroeger een rivier, maar doordat de duin ervoor gegroeid is (zand opgeblazen vanaf het strand) en de weg naar de zee geblokkeerd heeft, is het nu een zoetwatermeer geworden. Tijdens de wandeling van een uur er naar toe spotten we de eerste walvis. Goed gedaan Bram! Het duin dat voor driekwart om het meertje ligt doet ons denken aan Dune de Pilat in Frankrijk. Dat was ook een vakantie met de Potjes en ondanks dat we nu al bijna 2 weken zonder hen op reis zijn, voelt het wel alsof ze er nog bij zijn. Australië is natuurlijk ook al een beetje "hun" land nu zij hun permanente verblijfsvergunning hebben en dat zal het gevoel we veroorzaken.

Steef en de kids gaan zwemmen in lake Wabby en ik ga heerlijk in de zon liggen puzzelen. Na een drukke dag even helemaal niets moeten, is zalig.

Als we aan het eind van de middag terug bij het resort zijn, blijken we een enorm appartement te hebben met 2 aparte slaapkamers, een grote badkamer, een keuken en een zithoek. Isa vindt dat ze vandaag nog niet genoeg gezwommen heeft en wil het zwembad ook nog uitproberen. Steef en de kids doen vrolijk met haar mee en ik plof met een kop koffie op de bank om het laatste blog af te schrijven over de Noosa en de Australian Zoo. Even rust na al dat gehobbel. De bus rijdt super, maar vermoeiend is het wel al die mulle zandwegen.

Om half 7 mogen we gaan eten en het is vanavond een mexicaans buffet met tortillas, enchiladas, chili con carne, salades etc. Heerlijk!

Isa knapt na het eten helemaal af en om 8 uur valt ze als een blok in mijn bed in slaap. De bedoeling is dat we haar later overpakken naar het bed in de woonkamer, maar uiteindelijk gaat Steef daar slapen, aangezien hij de volgende morgen om 06.00 uur de zonsopkomst vanaf het strand wil zien en wij zo niet wakker worden. Uiteindelijk ligt om 21.00 uur iedereen op één oor. Wat een mooi eiland en wat staat ons morgen nog te wachten....

De volgende morgen gaat voor de kids en mij om 7 uur de wekker, want we moeten om 08.15 uiterlijk bij de bus staan. Tis vroeg, maar we hebben er allemaal gelijk veel zin in!

Het ontbijt is wederom uitgebreid en smaakt prima. Goed begin van de dag. Steef vertelt over de zonsopkomst en dat hij met nog veel meer mensen samen was, maar dat het wel wat bewolkt was. Ondanks dat was het wel mooi geweest.

Warren vertelt dat we vandaag veel gaan doen, maar dat we er vooral heen gaan rijden en dat het niet meer zoveel lopen is als gisteren. Een luid gejuich klinkt van de kids. Het is bewolkt en er is kans op een bui vandaag. We zien het allemaal wel. No worries mate!

Warren draait de bus het strand op dat de Seventy-Five Mile Beach heet en hij legt uit dat ze hier 80 km/u mogen rijden en het bij eb de snelweg van het eiland is. Hij jakkert er weer flink op los, draait een countrynummer over the beach en zingt luidkeels mee. Hahaha.

We zien wederom een walvis hoog opspringen uit het water. Wat een geweldige dieren zijn dat toch.

Na een klein uurtje rijden stoppen we bij een aantal kleine vliegtuigjes. Men legt uit dat het vliegen kan, maar niet moet en wat de kosten zijn. Pff best duur. Steef wil dat Martijn en ik toch meegaan en dat laten we ons geen tweede keer zeggen. Thanks dear! En voordat we het weten stijgen we op vanaf het strand. Hoe gaaf is dit! Martijn spot tijdens het opstijgen gelijk een haai die maar 15 meter uit de kustlijn zwemt. Nu snappen we nog beter waarom Warren vertelde dat je hier niet moet gaan zwemmen.

De vlucht duurt ca 15 minuten en we vliegen over het eiland en zien een aantal meertjes in de vorm van een boomerang en een vlinder. Ook zien we een groot duin midden op het eiland. De piloot vertelt dat dit zand ook allemaal opgeblazen is vanaf het strand. Pfff enorm zeg!. Vlak voor de landing op het strand zien we het scheepswrak van de Moheno vanuit de lucht op het strand liggen en zien we nog een groep reuzenschildpadden zwemmen. Wat een bijzondere ervaring was dit zeg!

Als we geland zijn, vertellen de anderen dat ze dingo's gezien hebben op het strand. Cool!

We krijgen uitgebreid de tijd om het wrak te bekijken en Warren heeft een aantal oude foto's van hoe het passagiersschip er vroeger uit zag. Het wrak is nu nog indrukwekkend, maar het schip in volle glorie was dat nog veel meer.

De volgende bezienswaardigheid zijn The Pinnacles met de Red Canyon. Dit zijn rode kliffen, die door erosie ontstaan zijn. De Red Canyon is klein, maar fijn. Hier stoppen we ook voor de morningtea met muffins die overheerlijk zijn.

Daarna rijden we door naar de klif genaamd "Indian Head". Tijdens het rijden zien we geregeld walvissen spelen in het water. Bij Indian Head klimmen we naar de lookout en we kunnen kilometers ver weg kijken, ondanks het bewolkte weer. Het duurt niet lang tot we een reuzenschildpad, heel veel haaien, pijlstaartroggen, scholen vissen, walvissen, dolfijnen en een zee-arend zien. Fantastisch!! Isa kruipt op een gegeven moment zelfs bij Warren op schoot om samen over de rand van de klif te kunnen kijken naar de reuzenschildpad beneden in het water en het lijkt wel alsof hij het wist, want precies dan steekt hij zijn koppie boven het water uit. Wauw!

Al met al zitten we hier een uur van het uitzich te genieten, voordat we verder naar de Champagne pools rijden. Dit zijn zoutwaterpoelen, die gevoed worden door de zee, maar waar geen haaien ed. kunnen komen, omdat er rotsen tussen de poelen en de zee liggen. Isa duikt er natuurlijk gelijk weer in. Ze lijkt wel een zeemeermin op dit eiland. Haha. Bram gaat pootje baden en Martijn, Stefan en ik gaan op zoek naar kreeftjes e.d. We vinden veel heremietkreeftjes bij elkaar aan minirotsblokjes en een aantal anemonen die fel groen gekleurd zijn. Wat is de natuur toch mooi hier.

De picknick-lunch op het strand is daarna heerlijk. Je merkt dat het rijden je veel energie kost, ondanks dat we gereden worden, want we lijken bij elk "eetmoment" wel uitgehongerd. De broodjes zijn wederom heerlijk.

Als laatste van onze 2-daagse ontdekkingreis op Fraser Island gaan we naar de monding van Eli Creek, de grootste rivier van het eiland. Het is nog ruim een uur rijden en Warren stelt voor om wat muziek te draaien. Hij heeft goede muziek op zijn ipod staan van oa. de Rolling Stones, Kensington, verschillende australische bands en nog veel meer en we zingen uit volle borst mee. Ja, dan alleen wij dan hè. De rest neuriet en playbackt. Het kan ons niets schelen en Isa bedenkt allerlei armbewegingen bij de muziek die ik dan na moet doen. We hebben plezier voor 10 en Warren geniet zichtbaar mee.

Als we bij Eli Creek aankomen, treffen we het hier ook weer met het weer, want zo te zien is het net droog geworden. De groep mensen die net de bus weer instappen, zien er namelijk aardig doorweekt uit.

Bij Eli Creek kun je via het water omhoog lopen of vanaf een bepaald punt naar beneden drijven. Isa wil dit laatste natuurlijk graag doen en ik ga met haar mee. Het water is heerlijk en helemaal niet koud. Daarna wil ze ook nog een keer met Steef en maak ik foto's. De jongens spelen in het water aan het eind van de creek en vermaken zich ook opperbest. Helaas voor mij word ik compleet lekgestoken en eindig ik met 15 insectenbeten op alleen mijn rechter onderbeen en jeuken dat ze doen! Warren zegt dat je er een keer op moet slaan en helaas voor mij hoort Martijn dat ook en bedenkt zicht geen moment. Gevolg is een rood been, maar inderdaad geen jeuk meer. LOL!

Bij het instappen blijkt Warren de laatste mueslirepen op onze stoelen gelegd te hebben. Als ik hem bedank en vraag waarom, krijgen we het kompliment dat we alle 5 zo enorm veel plezier hebben en hij nog geen onvertogen woord van de kids gehoord heeft. Wat een mooi compliment en wij complimenteren de kids hier ook mee. We krijgen grote glimlachen als reactie en die zeggen genoeg.

Dan is het helaas tijd om richting de boot te rijden. Als ik de kinderen vraag wat ze van Fraser vonden, antwoorden ze tegelijk: Mooi! Martijn vond de bomen prachtig en wil hier later wel gids worden. Bram wil eigenlijk niet weg en hier wel wonen, omdat de natuur zo prachtig is en Isa wil dat Lake MacKenzie ook in Nederland ligt en anders wil hier graag nog een keer komen zwemmen.

Als we op de boot zitten terug naar Hervey Bay ontmoeten we Aranka, Hans, Vivian en Lisa Zondag. Ze wonen op Surabaya ivm. het werk dat Hans voor Philips doet en hebben de dagtour gemaakt. Ze blijken op dezelfde camping te staan en de kids onderling hebben gelijk een klik. Vivian (12) met de jongens en Lisa (bijna 10) met Isa. We spreken af om 's avonds samen te eten op de camping en nog even na te praten of dit bijzondere eiland. Tijdens fish & chips met limonade, wijn en bier praten we over van alles en nog wat en is het nog lang heel gezellig. Morgen gaan we allemaal door naar onze volgende bestemmingen, maar over twee dagen staan zij ook in Airlie Beach op dezelfde camping, dus hopelijk zien we elkaar daar nog.

Voor het slapen gaan, praten Steef en ik nog even na over onze belevenissen op Fraser Island.

Gelukkig dat de kinderen ook zo onder de indruk zijn van het eiland en dat ze zich geen moment verveeld hebben. Steef en ik wilden Fraser heel graag zien en je hoopt van te voren dan maar dat het voor de kinderen niet te saai, te vermoeiend of iets dergelijks zal zijn, waardoor we zelf niet tot genieten zouden komen. Maar wat hebben we zelf ook genoten van dit prachtige eiland, van de geweldige natuur, de enorme bomen, de woeste zandwegen en het onze super leuke gids Warren!

X