1 t/m 3 aug Kuranda-GBR-Atherton Tablelands

Lieve vrienden en familie,

Dit is waarschijnlijk mijn één na laatste blog vanuit Australië.

Op dit moment zitten we namelijk (helaas) op Cairns airport te wachten op het boarden. We zijn allemaal een beetje "down" vanmorgen, want we waren heel graag nog veel langer gebleven. Maar thuiskomen bij onze familie en vrienden is toch ook wel weer een heel mooi vooruitzicht.

Vier weken van intens genieten, waarin we hele mooie en bijzondere dieren, planten, lookouts, gebieden en mensen hebben gezien en ontmoed.

De laatste vijf dagen in Cairns en Kuranda hebben we ook intensief beleefd.

Vrijdag 01 augustus zijn we op tijd vanaf de camping in Mission Beach vertrokken om in het stadje zelf lekker te gaan ontbijten. Ons brekkie was heerlijk en daarna waren we klaar om het laatste stukje met de camper af te leggen. Om half 2 's middags hadden we de camper voor de auto opgeruild en reden we richting Kuranda. Ik vond het heerlijk om zelf weer eens te kunnen rijden, helemaal in deze grote Outlander, want die rijdt super! By the way, Steef heeft 10 dagen goed gereden en ik vindt het knap dat hij de ca. 1500km alleen gereden heeft.

The butterfly sanctuary was de eerste "must see" op ons lijstje. Dit is een vlindertuin midden in Kuranda en we hebben inderdaad prachtige vlinders gezien met de mooiste kleuren.

Toen we om 16.00 uur naar buiten liepen, viel ons op dat de winkels al dicht gingen. Bij navraag bij het "i-centre" bleek, dat het altijd zo gaat, aangezien om half 4 de stoomtrein terug naar Cairns gaat en de toeristenstroom dan weg is. Euh...hoezo toeristisch hier?!

Nadat we boodschappen hadden gedaan, zijn we naar Franck en Bianca's huis gereden aan de Blackmountain road. Bianca is een nichtje van Jacky en via haar zijn we aan dit adres gekomen, waarvoor dank, want het huis is een plaatje en de plek helemaal fantastisch!

Bij aankomst is Franck in geen velden of wegen te bekennen en we pakken de koffers maar vast uit de auto en op de veranda. Na een kwartiertje horen we ineens een " Allo" en blijkt het Franck te zijn. Hij is een fransman en zijn praten doet ons een beetje aan de televisieserie "Allo Allo" denken. Direct na het kennismaken is de sfeer ontspannen en fermt hij zich als een echte gastheer over ons. Bianca is er tijdens ons verblijf helaas niet (naar een vriendin in Darwin), maar we zullen haar vast en zeker de volgende keer ontmoeten.

Dat de volgende keer er gaat komen, staat als een paal boven water, want we zijn allemaal gelijk erg gecharmeerd van de plek en het tropisch regenwoud eromheen en we wisten vooraf al dat we hier te weinig tijd zullen hebben om al het moois hier te gaan zien.

Donderdagavond bleek de familie Zondag ook op dezelfde camping te staan en Aranka gaf ons de tip om op zaterdag naar het Great Barrier Reef te gaan, aangezien het weer vanaf zondag om zou slaan en het tot en met donderdag te slecht zou worden om te gaan snorkelen. Zo gezegd, zo gedaan en voor ons vertrek op vrijdag boek ik de trip voor de volgende dag. Leuke bijkomstigheid is daardoor, dat we die dag samen met hen (de familie Zondag) gaan beleven. De kids onderling en Hans, Aranka en wij hebben een hele leuke klik met elkaar, dus kijken we er echt naar uit.

Zaterdagmorgen moeten we uiterlijk om 08.00 uur in de haven van Cairns zijn, dus moeten we al om 07.15 vertrekken en daarom gaat om half 7 de wekker. Iedereen heeft zin om te gaan, want niemand heeft moeite met opstaan. Zelfs de boys hebben geen ochtendperikelen vandaag. Hahaha

Als we ingecheckt zijn, mogen we doorlopen naar de boot. Het is een soort catamaran en Hans, Aranka en de kids staan ons al op te wachten op het bovenste dek. We laten Isa voor de zekerheid een tabletje tegen zeeziekte innemen en dan kunnen we.

De boottocht naar het reef duurt ongeveer 1,5 uur. Het uitzicht over de vele eilandjes is prachtig en we genieten allemaal van de wind en de zon in ons gezicht.

Als we bij het ponton aankomen, zien we gelijk het koraalrif en de vele vissen in het water. Ze hebben veel verschillende kleuren en ze variëren in grootte van heel klein tot ontzettend groot. Zodra we allemaal ons snorkelmatriaal aan hebben, gaan we voorzichtig te water. We mogen er niet inspringen namelijk, omdat we dan te snel het koraal kunnen beschadigen, maar moeten via de bankjes aan de zijkant van het ponton het water in.

De onderwaterwereld is adembenemend mooi en het lijkt wel alsof er een kleurenpalet op los gelaten is. Diegenen die het geluk gehad hebben om het Great Barrier Reef te bewonderen, zullen gelijk snappen waar ik het over heb. Bij het ponton zwemt een enorme vis, een potato nogwat, de mascotte van Marine World. Onder water worden foto's gemaakt zodra je bij "Wally" in de buurt zwemt en natuurlijk willen de kids dat wel (en later wij ook). Het resultaat is zo'n 50 foto's die we offcorse naderhand op een Wally-usbstick laten zetten en kopen. Veel te duur, maar wel geweldig materiaal voor later! Haha.

Aranka en ik gaan met de kids ook nog mee met een semi-onderzeeër. Hiermee varen we buiten de snorkelzone naar een dieper stuk van het koraalrif en zien we nog meer soorten vissen en zelfs een haai zwemmen. Isa spot Nemo ook nog. Gaaf!

In totaal mogen we 4,5 uur snorkelen en krijgen we thee met lekkers en een warm en koud lunchbuffet aangeboden. Deze tour is dus ook weer goed geregeld!

Als we om half 5 de haven van Cairns binnen varen, hebben we een prachtige dag gehad. Isa en Martijn hebben bijna de hele tijd in het water gelegen en zijn lichtelijk ko en na het avondeten ligt Isa al snel in een diepe slaap.

's Avonds komt Franck nog even langs om te vragen hoe onze dag was en hij geeft ons nog een aantal tips voor de volgende dag als we de Atherton Tablelands in gaan.

Franck is trouwens grappig, sportief, genereus, een natuurkenner en niet te vergeten flambojant en voordat we het weten, is het al ruim na zijn bedtijd, zoals Franck grapt. Wij duiken er ook snel in, nadat ik me eerst goed ingesmeerd heb, want ik ben behoorlijk verbrand aan boord en dat met maar 10 minuten "zonnen" op het ponton. Au!

Zondagmorgen doen we het rustig aan en gaan we zodra we klaar zijn. Ik maak het ontbijt klaar met toast en gebakken ei en Isa dekt de tafel in de grote woonkamer van het huis. In totaal hebben we 4 slaapkamers, 2 badkamers, 1 semi-badkamer, een grote keuken, een woonkamer en 2 grote veranda's rondom het huis. Oh ja en niet te vergeten een zwembad. ;-) Helaas is het zaterdags alleen echt zwemweer, want zondagmorgen regent het af en toe flink met een graad of 23, typisch tropisch weer zegt Franck, die net terug is van het opstarten van de autentieke markt in Kuranda, waar hij elke dag werkt.

Rond 10 uur rijden we weg en rijden we na 20 km de offroad in die Franck ons adviseerde naar Clohesy River Fig Tree. We moeten door een aantal creeks rijden, maar de 4WD luistert goed naar de stuurkunsten van Steef. Gaaf!

Uiteindelijk komen we bij een wandeltrack uit, waar we de Fig Trees kunnen zien. Dit zijn vijgen die om bomen heen groeien, totdat ze hun gastheer zover verstikt hebben, dat hij dood gaat. Wat overblijft zijn "holle" bomen. Wat een bijzonder gezicht geeft. Na de wandeling besluiten we terug te rijden naar de hoofdweg, want het is harder gaan regenen en we weten niet hoe snel het waterpeil van de riviertjes zal stijgen.

Hiena rijden we door naar Atherton, het centrum van de Tablelands en naar Yungaburra, een oud karakteristiek plaatsje ten oosten van Atherton. Martin gaf ons de tip om daar in het oude bankgebouw, dat nu een koffiehuis is, koffie te gaan drinken met wat lekkers en om daarna naar de Platypus lookout te gaan om te zien of we nog een vogelbekdier konden vinden. De laatste keer dat Martin er was, zag hij er gelijk één onder de brug liggen.

Dus zo gezegd, zo gedaan en de koffie met cakes waren inderdaad heerlijk net zoals de milkshakes en de muffins van de kids.

Bij de lookout zagen we helaas geen vogelbekdier, maar na een kleine wandeling van 10 minuutjes spot Isa er ineens eentje in het water. Een jong dier nog, dat aan het spelen is. Hoe bijzonders is het toch om al die dieren hier gewoon in het wild tegen te komen. Waanzinnig! Martijn stelt voor dat Isa het avondeten mag kiezen, omdat zij als eerste de "plattepoes" zag en lasagne it is. Wat lief van hem.

Vlak naast Yungaburra staat de enorme Curtain Fig Tree. Dit is ook weer zo'n fijg, zoals ik al eerder beschreven heb, alleen is deze nog veel groter. We kregen hem niet eens op een gewone foto zo groot is dit gordijn van takken en wortels.

Inmiddels is het al 14.00 uur geworden en besluiten we om naar het groene kratermeer van Hypipamee en de Millaa Millaa watervallen te rijden. Het kratermeer is groot, ruim 60m in doorsnede en inderdaad gifgroen door het vele eendenkroos.

Vanaf de krater rij ik verder en we zetten koers richting de watervallen van Millaa Millaa. Wat we ingesteld hadden op de tomtom weet ik niet, maar we worden over allerlei offroads gestuurd en ik moet regelmatig om diepe gaten en over heule smalle bruggetjes rijden. Kicken!

Tijdens het rijden, zijn de kids ook allert op de grappige verkeersborden die we overal tegenkomen, want op een gegeven moment moet ik de auto stoppen (hele stijle helling en errug smal), omdat Martijn een bord spot dat we nog niet gefotografeerd hebben. Hahaha.

De Zillie waterval is mooi, maar het pad ernaartoe erg glad en nat, dus lopen we alleen tot aan de lookout bovenaan de waterval.
De laatste van de drie watervallen is het breedst en we kunnen helemaal tot aan de voet van de waterval lopen. Helaas is het inmiddels gaan hozen, dus maken we er een kort bezoekje van.

Als we even later nat in de auto zitten, vinden de kids ons net een groep japanners... dr' in en dr'oet, daarna klikklik en klaar. Hihi

Op de terugweg naar huis halen we in Atherton nog even de benodigde boodschappen voor de lasagne en zien we eigenlijk pas hoe mooi deze stad is. Veel panden hebben nog de authentieke geveltjes en er zijn veel leuke winkeltjes. We spreken af dat we de volgende keer als we weer in Oz zijn meer tijd vrij plannen om deze mooie omgeving beter te leren kennen, want er is nog zoveel moois meer.

That's it for today folks!

Morgen mijn laatste blog alweer over onze trip naar de Crocodile farm en de Mossman Gorge en onze laatste dag in Kuranda.

Wij stappen zo in het vliegtuig van Melbourne naar Dubai.
Een lange zit, maar mooi de tijd om mijn laatste blog te schrijven.

X